Er stond ons dus nog wat heel wat meer ellende te wachten. We werden donderdag namelijk gebeld dat het weer slechter ging met Tommie. Hij bleef namelijk overgeven. Ze hebben toen een foto gemaakt en dachten een tumor te zien op een hele verkeerde plek. Ze gaven ons de keuze om hem in te laten slapen of opereren, al zou de kans dat hij er goed uit kwam erg klein zijn. We besloten hem nog een kans te geven en toch te laten opereren. Gelukkig maar wat er bleek dus helemaal geen tumor te zitten.
Zijn blaas was verkleefd en zijn darmen waren zo opgezet en geïrriteerd dat ze dat aanzagen voor een tumor.
Ze konden het 'fixen' en daarna moest hij het weer op eigen kracht gaan doen. Toen mijn ouders en zus vrijdagochtend bij hem gingen kijken lag hij er echter erg slecht bij. Zijn kop liet hij gewoon liggen en zijn ogen waren erg dof. Ook was hij weer aan het spugen volgens de dierenarts, een slecht teken. Toen ik een paar uur later ging kijken was hij wel een stuk opgeknapt. Hij ging zitten en keek alert rond. Maar zijn nieren deden nog steeds niet wat ze moesten doen. Zaterdagochtend zou er bloed geprikt worden om zijn nieren te kijken. Was er geen vooruitgang te zien moesten we hem alsnog inlaten slapen.
Dus gistermorgen gingen we met 5 man sterk naar Tommie toe om op de uitslag te wachten. En godzijdank was die positief. De nieren deden het weer een stuk beter. Nu was het echt alleen nog een kwestie dat hij weer ging eten, vooral niet meer zou spugen en weer gaan poepen. Ze zouden hem voor de zekerheid daar houden omdat je anders toch een risico loopt, stel dat hij thuis weer zou gaan spugen etc. Nu is Tommie redelijk eigenwijs en eet hij altijd alleen als wij erbij zijn. Gisteravond werden we inderdaad gebeld dat ze hem dwangmatig voeding hadden gegeven. Maar het was er wel ingebleven!
Straks mogen we weer eventjes bij hem kijken, hopelijk heeft hij dan nog steeds niet overgegeven. We durven eindelijk weer een beetje positief te zijn. Maar wat een ellendige week hebben we gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten