Wat een vreselijke week hebben we achter de rug. Maandag kregen we dus te horen dat mijn vader kanker heeft in de vorm van een tumor in zijn endeldarm, een enorme rot plek omdat ze er moeilijk bij kunnen. Lichtpuntje wel was dat er god zij dank geen uitzaaiingen zijn.
Woensdagochtend kregen we het positieve nieuws dat mijn vader de korte behandeling krijgt. Dit houd in dat hij 5 dagen, 1 keer per dag bestraald word en dat de operatie daarna binnen 2 weken volgt. Theoretisch gezien is hij dus in December kankervrij. Wel zijn de bestralingen natuurlijk vrij heftig en vooral de operatie zal erg zwaar en zeker niet zonder risico zijn gezien er allemaal zenuwen van bijvoorbeeld de blaas in de buurt zitten.
Ook is de kans érg groot dat hij daarna een blijvende stoma krijgt. Maar goed, daar valt natuurlijk heel goed mee te leven, je kan er easy 100 mee worden. Het zal vooral meer een psychische impact hebben, het is niet niks natuurlijk.
Maar we waren allang blij dat hij niet de lange behandeling krijgt (6 weken bestralen en chemo en dan nog 6 tot 8 weken wachten tot de operatie).
Toen gebeurde er woensdagavond weer iets heel anders. Onze hond Tommie was al een paar dagen niet lekker, gaf veel over en vooral veel diarree. Gisteravond reageerde hij nergens meer op. We zijn toen naar de dierenarts gegaan om half 9 's avonds op aanraden van de buurvrouw omdat hij er toch wel erg slecht bij lag. Bij de dierenarts aangekomen hoorde we dat hij dus in coma lag. Zijn bloedsuikerwaarde was véél te laag en ook zijn nieren waren er mee opgehouden. Ze gaf hem 1 op 10 kans dat hij het zou redden. Hij werd meteen aan een infuus met zoutoplossing en glucose gelegd en kreeg medicijnen tegen shock en tegen buikkrampen.
God zij dank begon hij beetje bij beetje weer bij te komen. Hij reageerde weer op de woordjes Vriendje, balletje en pinkelen. We kregen een extra infuus mee en anti-stollings middel en die moesten we thuis dus geven. Ook moest hij voor vanmorgen geplast hebben, anders zouden zijn nieren het nog steeds niet doen en zonder nieren is het sowieso einde verhaal. Gelukkig heeft hij gisteravond en vanacht weer veel geplast en ook drinken deed hij weer zelfstandig. Vanmorgen zijn we terug gegaan naar onze eigen dierenarts. En daar is hij nu nog steeds. Hij heeft weer een nieuw infuus gekregen om toch even de nieren goed door te spoelen. Strakjes mogen we hem gelukkig ook weer ophalen. Hij is er dus nog niet bovenop maar het ziet er wel positief uit. Maar het was echt op het randje.
Wat voor meer ellende staat ons nog te wachten? Ik hoop dat dit toch wel alles was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten