Helaas ben ik inmiddels keihard van mijn troon gevallen. Want hoewel we beiden nog steeds verliefd zijn op ons huis is de ligging in combinatie met hangjongeren een ware nachtmerrie. Het begon nog tamelijk onschuldig. Toen ik vorig jaar bij mijn konijntjes in de tuin zat werd ik door een voorbijganger aangesproken. Of de konijnen altijd buiten waren want één van de vorige eigenaren had vogels buiten gehouden en die vonden ze 's morgens opgehangen aan de schutting. Dat deed ik toen nog af met: "Ach, het zal wel overdreven zijn". Toen begon het belletje lellen in de nacht. 'Gelukkig' werd dat alleen in het weekend gedaan. Natuurlijk, het is niet fijn als je ruw uit je slaap gestoord word maar het was nog incidenteel. Geen aandacht aan besteden. Zelfs toen een plank van ons hek uit de voortuin verdwenen was kon ik het nog relativeren met: "Iemand zal er wel op gevallen zijn".
Inmiddels is er al heel wat verdwenen, vernield en voel ik mij serieus bedreigt in mijn eigen huis. Zo is er nog een plank uit hetzelfde hek verdwenen, een ander klein hekje helemaal uit de grond getrokken, missen we twee stoeptegels uit ons voor pad, zijn er meerdere eieren tegen de deur gegooid, werden we s' nachts belaagd met sneeuwballen tegen de voordeur en slaapkamer raam, is er vuurwerk en afval is onze tuin gedeponeerd en waar we nog het meest van geschrokken zijn: Er werden keiharde ijsballen tegen het raam gegooid waar niet alleen wij ons kapot van schrokken, ook de katten lieten zich een poosje niet meer zien. En het had echt niet veel gescheeld of het raam was kapot geweest. Meerdere keren zijn wij naar buiten gelopen, waar dan een eindje verderop een groepje jongeren zijn, een groepje wat dan staat te lachen.
Maar wat doe je ertegen? Weinig, zo blijkt. Ga je erheen, dan lachen ze alleen maar harder, of erger, je lokt ze ermee uit nog meer te doen. De politie bellen heeft ook weinig zin. In het geval van de ijsballen kwamen ze twee uurtjes later een keer langsrijden. De jongeren waren toen allang naar hun bedje toe. En de politie neemt dan niet eens de moeite om dat te melden. Ook meerdere keren aangifte doen lijkt niet te helpen. Althans, ik zie (nog) geen resultaat. Inmiddels is er een lange klachtenbrief onderweg naar de woningbouw. Dit jaar wilde ik de tuin gaan doen maar wat heeft dat voor zin? Alles zal toch vernield of gestolen worden. Ik hou mijn hart vast voor de konijnen. Naar binnenhalen kan niet meer en dat wil ik die beesten ook niet aan doen. Tot nu toe blijven ze wel, zo ver wij weten in ieder geval, uit de achtertuin.
Van de week zag ik het echt niet meer zitten, was zelfs zover dat ik op internet alweer aan het reageren was op andere huizen. Nu komt echter de vechtersmentaliteit in me naar boven. Ik laat me verdomme niet weg jagen hier! En zeker niet door zo'n stel snotneuzen! Dus ligt vanaf heden het fototoestel in de gang, klaar voor gebruik zodat we foto's van de daders kunnen nemen in geval van lastig vallen en gaan we dit weekend eens serieus kijken of we de oude computer nog aan de gang krijgen zodat we er een webcam op aan kunnen sluiten die 24 uur aanblijft. Bring It On Suckers! (Klik op de foto's voor groter)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten