Bijna anderhalf jaar wandelt hij hier al rond: Onze je-weet-wel-kat Mike. Hij is bij ons gekomen als nood oplossing, degene bij wie hij woonde (vriendin en oud-collega van mij) werd een beetje gek van hem. Nachtenlang schreeuwde hij namelijk alles bij elkaar, gaf regelmatig over en krabde aan alles behalve de krabpaal. Zij had hem een maand daarvoor gekregen als house-warming gift (ook weer van collega's) en die hadden hem weer via marktplaats. Het enige wat er bekend was van hem was dat hij ongeveer 6 was en getraumatiseerd omdat hij ooit in een kleine ruimte opgesloten is geweest. Omdat collega inmiddels echt hopeloos was bood ik aan dat hij het wel bij ons mocht komen proberen. En ze was daarmee zo blij dat hij dezelfde avond nog gebracht werd.
De eerste 2 dagen liet hij zich bijna niet zien. Ook poes Phoebe wist even niet wat ze ermee aan moest. Zij vond natuurlijk dat zij als hoogste in rang stond, gezien ze hier wat langer was. Geleidelijk aan kwam Mike steeds vaker bij ons liggen en dan vooral bij Sander. En ondanks dat Phoebe hem (nu nog steeds) regelmatig achterna zit kunnen ze soms ook lekker bij elkaar liggen en likt Phoebe regelmatig zijn hoofd (blijkt dus dat de kat hoogste in rang dit altijd doet). Phoebe was ook een 'afdankertje' (mensen die haar hadden, hadden ook een hond en dat ging niet goed samen) maar zij was nog wat jonger toen we haar kregen, ik geloof 18 weken. En omdat zij nooit naar buiten was geweest besloten we dat ze gewoon een binnenkat zou blijven. Mike daarentegen laat regelmatig merken dat hij graag naar buiten wilt. Zodra de zon schijnt ligt hij op de meest zonnige plek van het huis. Ook als ik de ramen op een kiertje zet snuift hij aan de buitenlucht als een astmatische kat die voor het eerst lucht krijgt.
Maar we durven het gewoon niet aan hem naar buiten te laten. Niet dat we bang zijn dat hij niet meer terug wilt komen maar omdat we bang zijn dat hij niet meer terug kán komen. Gezien dat hij heel erg snel schrikt (trauma) en er hier heel wat hang jongeren met dierenbeul reputatie rondlopen zou het zo kunnen dat hij een ongeluk krijgt of erger. Ook wonen we aan een vrij drukke straat waar veel auto's door rijden. Vorig jaar heb ik 1 keer 's nachts per ongeluk de buitendeur open gelaten. Toen Sander de volgende ochtend beneden kwam was Mike zeiknat de van de regen. Het was overduidelijk dat hij dus echt wel naar buiten was geweest.
Nog steeds is Mike een soms wat aparte kat. Het overgeven doet hij bijvoorbeeld nog steeds met enige regelmaat. En we hebben geen idee waarom of waardoor. Ook plast hij soms in de keuken, welke geur dat we er ook opspuiten. Ook kan hij héél zielig mauwen (het is niet eens miauwen, zo apart) of mopperen als hij even aan de kant moet. Wel hebben we ook gemerkt dat hij goed samen kan met kinderen, die mogen alles bij hem doen. Terwijl Phoebe niet eens bij vreemden in de buurt komt. Ook is Mike aartslui. Zo ligt hij makkelijk 8 uur lang op 1 plek, doet dan even zijn behoefte op de bak, eet en drinkt wat om de volgende 8 uur weer op dezelfde plek te gaan liggen. Ook zijn we hem regelmatig kwijt, dan heeft hij ergens een nieuw plekje gevonden en dan is het aan ons te zoeken waar. Want hoe hard je ook roept of met koekjes rammelt, hij komt echt niet. Zo hebben we hem al een keer in de tv kast achter de playstation gevonden, onderin de wandelwagen, onder het looptstoeltje en een keer in een boodschappentas. Ook is het gebruik van de krabpaal hem nog steeds onbekend. Hij scherpt zijn nagels aan de muren of aan de computerstoel. Toch is hij meestal wel een schoot-kat. Zodra iemand relaxed gaat zitten op de bank eist hij meteen een schoot op. En als we iets lekkers voor ze hebben (stukje kaas, kattenstokje of snoepje) dan gaat hij er eerst uitgebreid aan likken ipv het op te eten (Phoebe ruikt er nog niet eens aan of het is al weg).
Collega was laatst een keer hier en vertelde dat Mike een totaal andere kat was. Veel rustiger en relaxter. Deed ons zeer goed om te horen :) En wijzelf denken en hopen) ook echt dat hij ondanks dat hij niet naar buiten mag, wel gelukkig is.
Ik had een doos vol van de Wehkamp ontvangen en meneer eiste meteen zijn plek ;) >>>>>>Ondanks dat ik er soms hopeloos en moedeloos van word als hij weer de hele dag over loopt te geven (vooral nu ik sinds ik zwanger ben er ab-so-luut niet meer tegen kan) is het een super lieve kat en zou ik niet weten wat ik zonder hem zou moeten...
<<<<< Door het overgeven, plassen en het achterna zitten van elkaar mogen de katten niet naar boven. Dus vaak zit Mike soms zo voor de deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten