Ik was al meer dan een half jaar gestopt met de pil. Niet omdat ik zwanger wilde worden maar vanwege de hormonen. Ik kwam er achter dat mijn psychische klachten er erger door werden. Netjes deden wij het dus gewoon met een regenjasje ;). Heel lang was al duidelijk dat we graag kinderen wilden, de vraag was alleen wanneer? Gezien ik nog bezig ben met een opleiding was het niet zo handig om tijdens mijn studie aan kinderen te beginnen. Maar jonger werd ik er natuurlijk ook niet op. Maar toen ik dus eenmaal gestopt was met de pil, bleek ik een cyclus te hebben van tussen de 50 en 58 dagen (voor de leken onder ons, gewoonlijk duurt een cyclus zo'n 28 dagen). Dit hield dus in dat ik in plaats van 1 keer in de maand, 1 keer in de 2 maanden een eisprong heb. En nog wisselend ook.
Volgens de boeken 'mag' je pas na een jaar proberen een medisch traject in. Eerst word dan gekeken of je beide vruchtbaar bent en aan de hand daarvan word er verder gekeken wat je kan gaan doen (of niet natuurlijk). Ik ging rekenen. Rond mijn 28ste ben ik klaar met school. Dan nog een jaar proberen. Dit zou dus inhouden dat ik dan al 29 zou zijn voor we zouden weten hoe of wat. En ik hoorde mijn biologische klok ineens een stuk harder tikken. Daarbij was ik er 80% zeker van dat ik héél veel moeite zou moeten doen om zwanger te raken (don't ask why), of dat ik zelfs onvruchtbaar zou zijn. Dus na heel lang wikken en wegen besloten we het er maar op te gokken. Weg met de condooms. Zo zouden we ruim anderhalf jaar hebben tot ik klaar was met school en als ik dan nog niet zwanger zou zijn konden we meteen door naar de dokter. Zou ons toch weer een jaar schelen.
Zo gezegd zo gedaan. Omdat we geen druk wilden (schijnt dat hoe erger je het wilt hoe moeilijker het is) hadden we het alleen half/half aan vriendin K vertelt. Wel hield ik op mijn telefoon met een handige Ap mijn cyclus bij en dus ook mijn vruchtbare dagen. Niet dat het zo was dat we móesten sexen tijdens die dagen maar we deden dan wel iets meer ons best. Verder waren we er nauwelijks mee bezig, ik nog steeds ervan overtuigd dat het toch niet 'zomaar' zou lukken.
Een paar maanden later voelde ik me ineens niet lekker. Ik weet zelfs nog dat ik op een ochtend ineens zoveel buikpijn kreeg dat ik dubbel klapte. Het eerste was ik toen dacht was dat mijn blaas weer op begon te spelen. Vroeger had ik namelijk erg vaak blaasontsteking waardoor ik niet kon lopen van de buikpijn, en dit voelde precies zo. Ook was ik misselijk maar dat weet ik aan een opkomend griepje, lief was immers de week ervoor ziek geweest. Omdat mijn cyclus niet regelmatig is kon ik er niet echt op vertrouwen wanneer ik precies ongesteld moest worden. Ik ging altijd uit van de langste (58 dagen) voor ik eraan begon te denken dat ik wel eens overtijd kon zijn. Dus toen ik op 60 dagen zat ging ik toch twijfelen. Zou ik een test halen of niet? na overleg met lief besloten we het er toch op te wagen. Ik kocht zelfs zo'n verpakking met 2 testen, zodat als deze negatief was ik voor de volgende keer vast een test had. Ik wachtte tot lief thuis was en plaste over het staafje. Gezien ik vroeger zoveel in potjes moest plassen kon ik goed mikken dus dan gaat de test sneller, hoe meer urine, hoe sneller het bij het ja/nee gedeelte is (klinkt vaag voor leken maar kan het niet anders uitleggen haha).
Ik legde de test voor me op de grond terwijl ik verder plaste en zag al heel snel een plusje verschijnen. Mijn hart ging meteen 100x sneller. Een plusje!! Kreeg ik niet normaal maar 1 klote streepje? Ik ging twijfelen dus riep meteen naar lief dat hij op het doosje moest kijken wat er op stond. Lief stond nog steeds te zoeken toen ik helemaal hyper de wc uitkwam, de stick in mijn handen. Ik griste het bijna uit zijn handen, ik wil het NU NU NU weten. En na 5 x de tekst te hebben gelezen kon ik alleen nog maar oh my god zeggen. Ik begon te huilen en lief knuffelde me. Ik heb geloof ik de uren daarna alleen maar oh my god kunnen zeggen, meer kwam er simpelweg niet uit. Een uur of wat later heb ik die 2de test ook nog gedaan, just to be sure. En ook die bleek natuurlijk hartstikke positief. We waren zwanger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten