Nauwelijks heb ik hier wat gepost de afgelopen maanden en ook mijn twitter page bleef angstvallig stil... Allemaal te maken met mijn persoonlijke welzijn.
En dan post je weer wat meer op twitter. Dan denk je: Dat van de tuin kan best nog een productief stukje opleveren.
En dan krijg je twee reacties die het hem doen. Die me dat zetje geven om toch wat harder te proberen om meer te posten. En dan krijg je toch stiekem wat waterige ogen.
Ik, Joyce, ben een emo-trut.
(Bedankt Summie en Luna!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten