Good news always comes with bad news part II,

Wat een vreselijke week hebben we achter de rug. Maandag kregen we dus te horen dat mijn vader kanker heeft in de vorm van een tumor in zijn endeldarm, een enorme rot plek omdat ze er moeilijk bij kunnen. Lichtpuntje wel was dat er god zij dank geen uitzaaiingen zijn.
Woensdagochtend kregen we het positieve nieuws dat mijn vader de korte behandeling krijgt. Dit houd in dat hij 5 dagen, 1 keer per dag bestraald word en dat de operatie daarna binnen 2 weken volgt. Theoretisch gezien is hij dus in December kankervrij. Wel zijn de bestralingen natuurlijk vrij heftig en vooral de operatie zal erg zwaar en zeker niet zonder risico zijn gezien er allemaal zenuwen van bijvoorbeeld de blaas in de buurt zitten.
Ook is de kans érg groot dat hij daarna een blijvende stoma krijgt. Maar goed, daar valt natuurlijk heel goed mee te leven, je kan er easy 100 mee worden. Het zal vooral meer een psychische impact hebben, het is niet niks natuurlijk.
Maar we waren allang blij dat hij niet de lange behandeling krijgt (6 weken bestralen en chemo en dan nog 6 tot 8 weken wachten tot de operatie).

Toen gebeurde er woensdagavond weer iets heel anders. Onze hond Tommie was al een paar dagen niet lekker, gaf veel over en vooral veel diarree. Gisteravond reageerde hij nergens meer op. We zijn toen naar de dierenarts gegaan om half 9 's avonds op aanraden van de buurvrouw omdat hij er toch wel erg slecht bij lag. Bij de dierenarts aangekomen hoorde we dat hij dus in coma lag. Zijn bloedsuikerwaarde was véél te laag en ook zijn nieren waren er mee opgehouden. Ze gaf hem 1 op 10 kans dat hij het zou redden. Hij werd meteen aan een infuus met zoutoplossing en glucose gelegd en kreeg medicijnen tegen shock en tegen buikkrampen.
God zij dank begon hij beetje bij beetje weer bij te komen. Hij reageerde weer op de woordjes Vriendje, balletje en pinkelen. We kregen een extra infuus mee en anti-stollings middel en die moesten we thuis dus geven. Ook moest hij voor vanmorgen geplast hebben, anders zouden zijn nieren het nog steeds niet doen en zonder nieren is het sowieso einde verhaal. Gelukkig heeft hij gisteravond en vanacht weer veel geplast en ook drinken deed hij weer zelfstandig. Vanmorgen zijn we terug gegaan naar onze eigen dierenarts. En daar is hij nu nog steeds. Hij heeft weer een nieuw infuus gekregen om toch even de nieren goed door te spoelen. Strakjes mogen we hem gelukkig ook weer ophalen. Hij is er dus nog niet bovenop maar het ziet er wel positief uit. Maar het was echt op het randje.

Wat voor meer ellende staat ons nog te wachten? Ik hoop dat dit toch wel alles was.

Joyce en de verloskundige Part I

Gister dus onze intake bij de VK. Veel informatie gekregen en ook veel gegeven. Vanwege mijn gewicht mag ik sowieso niet thuis bevallen en mocht nu meteen mijn voorkeur voor het ziekenhuis aangeven, Zevenaar natuurlijk. Ook is het nog niet zeker of ik uberhaupt bij hun mag blijven of dat ik naar een Gynacoloog moet omdat mijn BMI eigenlijk te hoog is en ik risico loop op zwangerschaps suiker en ze vertelde dat Beeb daarom ook kon schommelen met suikers, ook nadat hij of zij geboren is. En dit willen we natuurlijk niet. Dit zou ze dus nog uitzoeken en horen we nog. Enige wat dus scheelt is dat ik niks aan hoef te komen, ik heb genoeg reserves die Beeb allemaal mag gebruiken (graag zelfs!).
Mijn bloeddruk was tot mijn verbazing goed. Had ik absoluut niet verwacht gezien de stress momenteel. Maar goed, mooi meegenomen natuurlijk.
Ook moet ik elke maand bij de HA even mijn urine laten checken omdat ik sowieso al verhoogde kans heb op blaasontsteking en mevrouw de VK vertelde dat als de infectie zich verspreid naar je nieren, je baarmoeder kan irriteren en de placenta los kan laten.
Ja, ze weet wel hoe ze het moet brengen.
Verder hebben we ook nog een donkere foto van de eerste echo meegekregen die hier trots op ons magneetbord prijkt (al zie je vrij weinig haha).
Verder hebben we een tas vol informatie en boekjes mee gekregen en wat zwitsal proef dingetje zoals zinkzalf.

Ik vond het een apart gesprek. Ze klonk een beetje als een doemdenker. Ik snap wel dat ze alles moet vertellen maar ik ga me nu misschien zorgen maken om dingen wat niet nodig is. Ze schrok trouwens wel toen ik vertelde dat mijn cyclus tussen de 50 en 58 dagen lag. Dit in combi met mijn gewicht is het een wonder dat we zwanger zijn geworden en al helemaal zo snel (haar woorden).

Maar deze zwangerschap koesteren deed ik sowieso al ;-).

Good news always comes with bad news.

Had ik de afgelopen blogjes nog alleen maar leuke dingen te melden, dit blogje word een stuk minder vrolijk.
Sinds juni had mijn vader last van het niet goed naar de wc kunnen. Vorige maand ging hij dan éindelijk naar de dokter, want hij was zelf aan het afvallen omdat hij maar minder ging eten. Maandag kreeg hij een darmonderzoek. En die kwam helaas negatief terug.

Er werd een grote tumor gevonden.

Volgens de dokter moeten we van het ergste uitgaan. Vandaag krijgt hij een MRI en CT scan om te kijken of er uitzaaiingen zijn, hier krijgen we maandag de uitslag van. Het is dus nog niet zeker of het daadwerkelijk kanker is maar daar lijkt het wel op. Het moet er sowieso uitgehaald worden dus een operatie zit er wel aan te komen. Maandag krijgen we de uitslag van de scans en weten we pas meer. Tot die tijd zitten we in een vreselijke onzekerheid.

En dan is het ironisch genoeg ook nog de maand van de kanker.

Joyce en de eerste echo Part II.

Inmiddels zijn we dus terug van de verloskundige. We hebben het hartje zien kloppen! Wat een fantastisch gezicht! Zo onwerkelijk nog. Er was al meteen een hoofd en een kont te onderscheiden. En na opmeten is onze Beeb 1,73 centimeter, wat erg grappig is gezien ik 1 meter en 73 centimeter ben xD. Dus makkelijk te onthouden.
4 Oktober gaan we voor een 2de echo en dan weten we echt hoever ik ben. De bevallingsdatum staat nu op 25 april! Das in ieder geval beter dan 30 april haha.

Het is nu echt echt... Ik ben zwanger... Ik word mama... :')

Joyce en de eerste echo.

Vanmiddag om half 1 gaat onze eerste echo plaats vinden. Zo spannend! Dan weten we hoe ver ik ben. Dan weten we uberhaupt of het wel écht is. Ik zal meteen posten als we wat weten dus hou het in de gaten! :)