Schreef ik een paar dagen terug nog dat ik een emo-trut was, nu weet ik hoe dat komt. Ik ben gewoon zwanger :D.
Het is nog heel pril (als het goed is 5 weken en 2 dagen) maar heb al best flink last van kwaaltjes. Zo ben ik vooral in de ochtend maar ook op andere momenten misselijk, doen mn boobs al ruim 2 weken pijn, ben ik verschrikkelijk moe en voel ik me nu al een opgeblazen kikker :P.
Nu heb ik in ieder geval genoeg inspiratie om over te bloggen :).
Maar nu ga ik toch echt héél even mn ogen dicht doen.
30 augustus 2010
24 augustus 2010
Joyce is een emo-trut.
Nauwelijks heb ik hier wat gepost de afgelopen maanden en ook mijn twitter page bleef angstvallig stil... Allemaal te maken met mijn persoonlijke welzijn.
En dan post je weer wat meer op twitter. Dan denk je: Dat van de tuin kan best nog een productief stukje opleveren.
En dan krijg je twee reacties die het hem doen. Die me dat zetje geven om toch wat harder te proberen om meer te posten. En dan krijg je toch stiekem wat waterige ogen.
Ik, Joyce, ben een emo-trut.
(Bedankt Summie en Luna!)
En dan post je weer wat meer op twitter. Dan denk je: Dat van de tuin kan best nog een productief stukje opleveren.
En dan krijg je twee reacties die het hem doen. Die me dat zetje geven om toch wat harder te proberen om meer te posten. En dan krijg je toch stiekem wat waterige ogen.
Ik, Joyce, ben een emo-trut.
(Bedankt Summie en Luna!)
Joyce en de tuin.
Ik heb er al eerder over geschreven: Onze tuin. Al een paar keer zelfs. Dat het echt nodig gedaan moest worden. Op een gegeven moment werd het zo nodig dat we zelfs brieven kregen van de woningbouw. Die overigens steeds dreigender werden maar dat terzijde.
En daar zit je dan, met een tuin vol onkruid, oerwoud, gras met kale plekken en voor ons vreemde planten. Zowel ik als Sander hebben beide geen groene vingers, verre van zelfs. Zelfs ondank dat ik een 'groene' opleiding heb gedaan, het zit er niet in. Vriendin en huisgenoot K. en ik begonnen een paar weken terug aan de voortuin. Daar moest al het gras eruit. Een klus waarvan wij dachten: even de schouders eronder en klaar. Maar na een uur waren we nog niet eens op een kwart en waren we bekaf met blaren. Toen deed Sander een poging. Ook hij kwam niet ver.
Toen begonnen we maar met de achtertuin, dat was alleen een kwestie van onkruid eruit halen aan de ene kant. Even een pittig klusje maar binnen 2 dagen zag in ieder geval 1 kant van de achtertuin er toch wel ok uit. Maar de brieven van de woningbouw bleven komen en mijn stress over die tuin bleef stijgen. Ook het weer zat niet echt mee. Dan was het te warm of het kwam met bakken uit de lucht. Vorige week was mijn grens bereikt. En na een half uurtje op marktplaats zoeken kwam ik een advertentie tegen van iemand die vrijwel alles deed in de tuin. En hij had goeie reacties, ook niet weg natuurlijk. Nog dezelfde week is die meneer met nog een meneer langs gekomen. Ikzelf was op dat moment aan het werk maar volgens Sander waren ze hard aan het werk.
Ik wist niet wat ik zag toen ik thuis kwam. Een lege tuin! Al het onkruid weg! Al het gras weg! Zelfs tussen de tegels hadden ze alles verwijderd. Wat een opluchting. De twee heren waren hier net nog om alles aan te vegen en de laatste dingetjes weg te halen (die mij al niet eens opvielen). Wat een super mannen! En ok, het kost wat geld maar het resultaat is er wel naar. Vooral als je bedenkt hoeveel stress er nu van mijn schouders af is. Van de week even wat worteldoek erover heen leggen voordat het weer allemaal terug groeit en dan maar es gaan bedenken wat we echt met de tuin willen gaan doen! Iemand ideeën?
En daar zit je dan, met een tuin vol onkruid, oerwoud, gras met kale plekken en voor ons vreemde planten. Zowel ik als Sander hebben beide geen groene vingers, verre van zelfs. Zelfs ondank dat ik een 'groene' opleiding heb gedaan, het zit er niet in. Vriendin en huisgenoot K. en ik begonnen een paar weken terug aan de voortuin. Daar moest al het gras eruit. Een klus waarvan wij dachten: even de schouders eronder en klaar. Maar na een uur waren we nog niet eens op een kwart en waren we bekaf met blaren. Toen deed Sander een poging. Ook hij kwam niet ver.
Toen begonnen we maar met de achtertuin, dat was alleen een kwestie van onkruid eruit halen aan de ene kant. Even een pittig klusje maar binnen 2 dagen zag in ieder geval 1 kant van de achtertuin er toch wel ok uit. Maar de brieven van de woningbouw bleven komen en mijn stress over die tuin bleef stijgen. Ook het weer zat niet echt mee. Dan was het te warm of het kwam met bakken uit de lucht. Vorige week was mijn grens bereikt. En na een half uurtje op marktplaats zoeken kwam ik een advertentie tegen van iemand die vrijwel alles deed in de tuin. En hij had goeie reacties, ook niet weg natuurlijk. Nog dezelfde week is die meneer met nog een meneer langs gekomen. Ikzelf was op dat moment aan het werk maar volgens Sander waren ze hard aan het werk.
Ik wist niet wat ik zag toen ik thuis kwam. Een lege tuin! Al het onkruid weg! Al het gras weg! Zelfs tussen de tegels hadden ze alles verwijderd. Wat een opluchting. De twee heren waren hier net nog om alles aan te vegen en de laatste dingetjes weg te halen (die mij al niet eens opvielen). Wat een super mannen! En ok, het kost wat geld maar het resultaat is er wel naar. Vooral als je bedenkt hoeveel stress er nu van mijn schouders af is. Van de week even wat worteldoek erover heen leggen voordat het weer allemaal terug groeit en dan maar es gaan bedenken wat we echt met de tuin willen gaan doen! Iemand ideeën?
Abonneren op:
Posts (Atom)